[align=right]Reviewer: Jasper[/align]Artiest: Hernan Paredes
[color=black]Artiest:[/color] [url]http://www.djhernanparedes.com[/url]
Titel: A. GO!
[color=black]Titel:[/color] B. Arabian
Label: Headrush Music 008
[color=black]Label:[/color] [url]http://www.headrushmusic.com[/url]


[align=center]mooie melodische release met een knipoog naar de oude progressive sound[/align]
Headrush is een sublabel van Toes In The Sand dat zich focust op de hardere en diepere sounds die niet passen op het meer melodisch gerichte Toes. Headrush is ondertussen al aan zijn achtste release toe, en die is van de hand van Hernan Paredes. Hij is na Cattáneo en Cerbello de volgende Hernan uit Argentinië die zijn neus aan het venster komt steken. Paredes is al sinds 1993 een populaire DJ in Argentinië, en in 2001 veroverde hij met zijn draaitafelkunstjes zelfs de tweede plaats tijdens de DMC championships. Zijn muzikale smaak is de laatste jaren echter geëvolueerd richting progressive, en in 2006 heeft hij zich dan ook aan producen gewaagd, met ondertussen al een tiental releases als resultaat. En deze plaat zou wel eens zijn grote doorbraak kunnen betekenen!

[align=center][img]http://forum.groovecollection.nl/images/reviews/headrush.jpg[/img][/align]
Met “Go” levert Hernan Paredes een stevig uptempo nummer af met veel drive en een trancey randje. Een stevige kick en energieke percussie vormen vanaf de start de basis van Go, en al snel duiken de eerste flarden melodie op. Een rollende basslijn geeft alles nog wat meer vaart, en de nerveuze melodieën jagen elkaar voort tot aan de lange break. Die klinkt vrij trancey, zeker wanneer er subtiele strings aan te pas komen, maar het hoge tempo wordt snel hervat als de kick terug met volle kracht ingezet wordt. Ook in de tweede break overheerst dit gevoel, maar toch wordt Go nooit goedkoop of cheesy. Dit is gewoon oerdegelijke progressive trance met veel energie en drive, ideaal voor een peaktime set en zowel qua sound als qua opbouw vergelijkbaar met tracks als ‘Texas Magnusson’ van Ticon.

[hr]
Het 2e nummer op deze EP is “Arabian”, en dat is een perfect gekozen titel voor deze plaat. Tijdens de eerste minuut van het nummer hoor je geen bass of beats, alleen maar wat zachte strings en melodieën, bijgestaan door exotische percussie en mysterieuze, bijna etherische vocals zoals je ze vaak in Moshic platen kan terugvinden. Na dit mooie intro neemt een stevige kick de plaats in van de strings en wordt de sfeer van het nummer meteen een stuk steviger en donkerder. In de eerste break neemt de melodische kant weer de bovenhand, en de Arabisch klinkende vocals komen in combinatie met de strings en melodieën heel mooi tot hun recht. Tegen het einde van de break wordt alles echter weer een stuk dieper wanneer de melodie wegvalt en de basslijn en percussie de zaak overnemen, met daarover steeds die hypnotiserende Arabische gezangen. Het donkere stuk dat daarop volgt is heel sfeervol en goed opgebouwd, en doet me wat terugdenken aan de progressive sound van enkele jaren geleden met die typische atmosferische sound en prachtige percussie. In de laatste minuten laat Paredes de strings en melodieën nog even terugkeren, en zo eindigt het nummer toch nog met een lichte noot.




Conclusie: Hernan Paredes laat met deze EP zien dat hij niet hoeft onder te doen voor zijn beroemde land- en naamgenoten. “Arabian” is een must voor fans van de Moshic sound, en ook “Go” zal zeker zijn weg naar de platenbakken of cd-mappen van grote DJ’s vinden. Hernan Paredes heeft een stevige en toch melodische sound die dicht aanleunt bij de goede oude progressive van enkele jaren terug zonder gedateerd te klinken. En dat is soms een verademing tussen al die electro- en minimalinvloeden die het genre de laatste tijd overspoelden.