[align=right]Reviewer: Jasper[/align]Artiest: Johan Vermeulen
[color=black]Artiest:[/color] [url]http://www.myspace.com/finetaste[/url]
Titel: A. Radiosonic
[color=black]Titel:[/color] B. Stark affair
[color=black]Titel:[/color] C. The long wait
Label: Toes In The Sand Recordings 024
[color=black]Label:[/color] [url]http://www.toesinthesandrecordings.com[/url]


[align=center]Heerlijke muzikale en melodische progressive van Nederlandse bodem[/align]
Toes In The Sand, geleid door Michael Lanning, is één van de weinige labels die nog trouw blijven aan hun roots en blijven zweren bij de melodische progressive sound die de laatste jaren steeds meer verdrongen is door andere genres en invloeden. Hoewel het label ondertussen volledig de digitale weg is ingeslagen, blijft het op regelmatige basis sterke releases uitbrengen, en het label heeft bovendien een neus voor jong talent zoals The Last Atlant en Matthew Adams. Eén van die jonge talenten is de Nederlander Johan Vermeulen, geboren in 1985 en één helft van het duo Fine Taste dat de jongste maanden furore maakt met sterke releases op onder andere Extrema en Little Mountain. Onder zijn eigen naam verschenen vorig jaar al ‘Labyrinth’ en de ‘Beta Research’ EP, en die platen scheppen hoge verwachtingen voor deze release!

[align=center][img]http://forum.groovecollection.nl/images/reviews/toesinthesand.jpg[/img][/align]
Johan Vermeulen’s debuut op Toes gaat van start met Radiosonic, en dit nummer heeft al bij de aanvang een heel zomers en housey gevoel: een swingende groove, zonnige melodieën en bijpassende percussie. Toch is dit geen goedkope Ibiza house, want productiegewijs zit er veel meer in dit nummer dan je op het eerste gehoor zou zeggen. Het subtiele samenspel van alle sounds, effecten en melodieën is een genot voor het oor. En dan die break! Ik sloot m’n ogen en waande me meteen in een strandstoel onder de palmbomen op een parelwit strand in één of ander tropisch paradijs, met een cocktail in m’n hand genietend van een prachtige zonsopgang na een zwoele beachparty. En dat gevoel liet me ook tijdens de rest van het nummer niet los. Zomers, maar toch ook wat melancholisch, alsof je die geweldige strandvakantie nog eens in je hoofd herbeleeft. Prachtig werk van Johan Vermeulen dat in de lijn ligt van zijn Fine Taste releases, en misschien toch wel mijn favoriete nummer van deze EP!

[hr]
Daarna laat Johan Vermeulen zijn donkere kant zien met de diepe en drijvende progressive van Stark Affair. Weeral is een heerlijk diepe groove de drijvende kracht achter dit nummer, aangevuld met strakke percussie en vage flarden melodie. Na een drietal minuten komt in de eerste break de redelijk ruwe en vlakke hoofdmelodie naar boven, en die wordt doorheen de rest van het nummer kracht bijgezet door verschillende andere melodietjes die afwisselend de bovenhand nemen. Dit bewijst nog maar eens het talent van Vermeulen om met verschillende uiteenlopende elementen toch een harmonieus en samenhangend geheel te creëren. Om nog maar te zwijgen van zijn veelzijdigheid als producer.

[hr]
Het is zeker niet vanzelfsprekend om na twee kwalitatieve tracks die lijn door te trekken, maar Johan Vermeulen was duidelijk niet van plan om de lat ook maar iets minder hoog te leggen voor het laatste nummer van deze EP. Na een housey en een dieper nummer zorgt The Long Wait voor een meer trancey noot. De basis hier is een stevige kick en een warme groove, en het duurt niet lang voor een subtiele en lang uitgesponnen pianoachtige melodie opkomt die mooi harmoniseert met de groove die bovendien wat steviger en ruwer gaat klinken. Dit samenspel mondt uit in een lange sfeervolle break waarin de melodie eerst een uitgesproken hoofdrol krijgt en daarna ondersteund wordt door de aanzwellende groove, wat een aardige opbouw en climax geeft. Een minuutje verder mindert de track wat vaart en verandert de melodie subtiel van toon en structuur. Dan volgt een break waarin deze keer de groove centraal staat en de melodie slechts op de achtergrond aanwezig blijft, bijgestaan door de nodige sfeervolle sounds en effecten. Na de climax keert de melodie in zijn volle glorie terug en valt nogmaals de mooie harmonie tussen alle lagen van de track op! Dit is veruit het meest tranzy nummer van deze release, maar er gaat een ontegensprekelijke kwaliteit van uit die nog benadrukt wordt door de heerlijke, bijna melancholische pianomelodieën en de intelligente opbouw.



Conclusie: Johan Vermeulen slaagt met onderscheiding met deze EP! Alle tracks liggen perfect in de lijn van de gesmaakte ‘Toes sound’, en dat wil zeggen melodisch, muzikaal en meeslepend. Dus voor iedereen die houdt van een sterke melodische sound is deze EP absoluut een aanrader, en het is bijna onmogelijk om een favoriet te kiezen. De sound van deze tracks doet me bovendien sterk denken aan het werk van Michael Burns, hoewel Vermeulen er duidelijk z’n eigen stempel op drukt. En het getuigt van klasse wanneer je als producer zo’n diepe, complexe en gevarieerde nummers kan afleveren, zeker op zo’n jonge leeftijd. Het lijkt er op dat Nederland weer een jong progressive talent rijker is!